Op de radiozender BNR: “Kinderen die wat meer gewelddadige media gebruiken, laten op een later moment in feite ook meer ADHD-symptonen zien.. De onderzoekster in kwestie geeft in de uitzending direct aan dat het voor dit “slechts” voor een kleine groep kinderen geldt.
Het is een van de vele onderzoeken waarin gepoogd wordt te achterhalen welke oorzaak er ten grondslag ligt aan ADHD. Inmiddels zijn er talloze ideeën de revue gepasseerd. Voeding, genetica, gebrek aan bepaalde mineralen, tekort aan beweging enzovoort. Tot op de dag van vandaag is er nog geen specifieke test aan de hand waarvan ADHD vastgesteld kan worden.
Hoe wordt ADHD dan gediagnosticeerd? Als het goed is aan de hand van een medisch onderzoek om uit te sluiten dat er sprake is van ziektebeelden die dezelfde symptomen kunnen geven. Verder het verzamelen van observaties, interviews met naasten en ADHD scorelijsten. In de praktijk is het lang niet altijd zo grondig als we sommige ouders mogen geloven. “Probeer dit pilletje maar, als dat werkt heeft hij ADHD”, zo hebben we inmiddels al meerdere keren mogen horen.
Het scoren van symptomen als hyperactiviteit en oplettendheid is natuurlijk verre van eenvoudig. Wanneer is een kind (of volwassene) lekker energiek, en wanneer is zij hyperactief? Het stellen van de diagnose is dan ook voer voor vele verschillende meningen, zowel onder experts als onder het algemene publiek.
Wellicht is het eigenlijk niet zo bijster interessant of een kind een diagnose ADHD krijgt. Wat wel van belang is: kan ze zich goed concentreren en haar schoolwerk doen? Kan hij sociaal goed uit de voeten? Verloopt de motorische ontwikkeling naar behoren? Vordert het lezen gestaag? En de belangrijkste: voelt hij of zij zich “happy” en geldt dit ook voor de directe omgeving?
Indien dergelijke vragen leiden tot negatieve antwoorden dan is er werk aan de winkel. Er zijn dan talloze opties. Soms zal het TV-kijken wellicht een factor zijn, soms de voeding, een genetisch aanleg kan ook spelen. Het is dus van belang om breed te kijken naar de problematiek en zodoende een passend antwoord te geven.
Is het dan volledig lukraak en kan alles een oorzaak zijn? Nou, dat waarschijnlijk ook weer niet. Er valt wel iets over te zeggen. Waarschijnlijk zijn we het er allemaal over eens dat het brein iets met de problemen te maken heeft. Immers onze hersenen genereren ons gedrag, ook bij kinderen. Specifieke onderdelen van de complexe netwerken in het brein worden in verband gebracht met de mate van concentratie, met de capaciteit voor impulscontrole, met het sociaal in kunnen voelen of met het kunnen accepteren van het uitstellen van een beloning (niet nu, maar straks, even wachten dus).
Welke oplossing er bij welk kind past is van tevoren niet te zeggen. Wat wel duidelijk is: zonder naar het brein van het kind te kijken, is de kans een stuk kleiner dat er daadwerkelijk een oplossing komt. Wie de behandelaar ook is arts, psycholoog, psychiater, therapeut of paramedicus, zonder grondige neurologisch evaluatie en interpretatie van bevindingen en symptomen en een daarop gebaseerde aanpak worden kansen op verbetering ernstig verkleind.
Bron: http://www.bnr.nl/nieuws/wetenschap/470598-1601/gewelddadige-media-stimulans-voor-adhd